Extreem

We hadden een extreem goede reis. Alle vluchten op tijd vertrokken en aangekomen. Voor het eerst van mijn leven in een MD90 gevlogen. Van Minneapolis naar Denver. Oude, maar wel degelijke kist. Ook voor Marlies de eerste keer. Overstap ging ook extreem goed. Binnen een kwartier door immigration en de koffer afgeleverd. Dat was mazzel en dat kwam doordat we op dat moment de enige internationale vlucht waren en omdat de vlucht vol zat met giechelende Amerikaanse Highscholers. Die hadden ook nog eens de beste plekken in het vliegtuig kunnen regelen. Het was daarom heel terecht dat zij in een lange rij Amerikanen moesten aansluiten, terwijl wij bij immigration niet hoefden te wachten. Boontje voor zijn loontje. Hier zeggen ze dan "bean for gain" oid.
De Barry van Alamo probeerde nog van alles aan te smeren. Toen dat niet lukte kwam hij met allemaal tips om te bezoeken. Barry was heel aardig en dat was niet gespeeld.
Auto uitkiezen was nog moeilijk bij Alamo. Kiezen tussen een Amerikaanse Jeep of een keur aan verschillende Jappen. Het is de Mazda CX 5 geworden. Met allerlei snufjes waar ik het bestaan niet van wist en als summum een achteruitrij kamera. Je krijgt in deze auto geen stijve nek Bijna nog teruggegaan om een andere auto te halen omdat we de 5de deur niet dicht kregen. Weet ik veel dat dat ding vanzelf van het slot afgaat als je met de sleutel in je zak in de buurt komt. Tja, dan lijkt hij altijd open.
Gelijk bij het ontbijt werden we als Nederlanders ontmaskerd. Bleek een Duitser te zijn. Mooi plekje voor een ontbijt met een namaak open haard van een meter of drie en een TV van 2 . Alleen maar reclame gezien.
Vandaag zouden we Denver ingaan. Hebben we niet gedaan. Na het vele zitten van gisteren hadden we we zin in een stevig stuk wandelen. Dat hebben we gedaan in God's tuinen. Garden of God, erg mooi, en deels extreem druk. Het was immers zondag. Dan gaat de ene helft van de Yanken naar de kerk en het leek wel of de andere helft naar de Garden of Gods was. Extreem druk. Maar iets verder, van de gebaande paden liep je weer alleen. The gardens zijn niet zoals bij ons. Hier gaat het vooral om grote rode rotsformaties. De lucht begon inmiddels dreigend te worden, zeg maar zwart. De hike dus wat ingekort en nog net op tijd met donderend onweer in de auto gekomen.Het weer was extreem. De snelweg werd wit van de hagel en we konden elkaar nauwelijks verstaan. Nou krijg ik wel eens te horen dat ik toch niet luister, dus dat maakt dan weinig uit. De rest van de middag besteedt aan wat kleding kopen in een outlet .Daarna in de stralende zon naar het hotel gereden. Iedere 50 minuten heb je hier ander weer.
Tot zover. Het wordt te lang. Vandaag 2x gehoord dat iemand zei Ï see you when I get there". Vervolgens blijft dat nummer, ik weet niet meer van wie, in je hoofd hangen