4 dagen

Een verslag van drie dagen.

`You are on a mission`

Vanmorgen in de lift kreeg ik dit te horen toen ik vertelde van ons plan om Pikes Peak op te rijden. Nou dat bleek het ook wel te zijn. Maar zeker de moeite waard. Fantasische uitzichten en op flinke hoogte. Toch waren er stukken bij waar ik de vangrail best wel miste. Geef ik eerlijk toe. Op 4300 hoogte heb je ook wat minder zuurstof. Kalm aan dus maar. Het was er trouwens best uit te houden. Nauwelijks wind en met een jas aan goed te doen. Op de helft van de afdaling gestopt voor een picknick. Marlies was blij dat we de klim en afdaling overleefd hadden. Trouwens halverwege de afdaling moest je stoppen om de temperatuur van de remmen te laten meten. `Your doing good` was een mooi compliment en we mochten door rijden.
De dag begon wel met een kleine tegenvaller. Het plan was om de `cadet chapel` op Air force Academy te bezoeken. Mooie kerk en we hebben hem in de verte gezien. Maar helaas, er waren voorbereidingen voor een parade en we moesten een uur wachten om er naar toe te kunnen. Niet gedaan. Wel nog even een B52 op de foto genomen en toen verder.
Laatste stop de Cliff Dwellings bij Manitou Springs. Dit zijn grot woningen van de Anasazi . Zag er een beetje nep uit, maar bleek toch authentiek. Heel mooi motachtig insect gezien. Weet nog niet wat het is. Daarna door naar Pueblo. We dachten dat ons hotel in het centrum lag, maar dat hadden we verkeerd gedacht. Met de auto naar het centrum. Rond een riviertje is het helemaal opgeknapt. Daar lopen de Pueblo inwoners met de hond en als ze daar geen zin in hebben kunnen ze mee in een Venetiaanse gondel met buitenboord motor. De zon stond lag, er was veel te zien, met gevolg dat ik bijna, en dan bedoel ik bijna een boom omverloop. Marlies kon nog net ingrijpen. Een leuk etttentje vinden viel nog niet mee. Dat was maar goed ook, want we vonden wel nog een oude Santa Te stoomloc. Politie kwam wel even kijken wat ik aan het doen was daar.Uiteindelijk een pizzeria gevonden. Veel te grote pizza gegeten. Maar ja, rekenen in inches is altijd al moeilijk voor me geweest.


Van Pueblo naar Taos.
Toch nog wel een aardig eindje. Eerst een stuk Interstate tot Walsenburg. Daar getankt. En door naar Alamosa. Helaas , daar zijn we nooit aangekomen. Bij de tourist information van Fort Garland werd ons een beter alternatief aangeboden. Rijden via een scenic byway via San Luis. De Melkertbaan-dame gaf ons wat folders die ze zelf niet kon lezen zonder bril. Ook moesten we ons nog even inschrijven en ze was verguld over het feit dat we van “overseas” waren. Eerst nog even een peanutbutter icecream gehaald en toen weer onderweg. San Luis, daar kunnen we kort over zijn. Het dorp stelt niets voor. Maar op loopafstand ligt een mooi kerkje op een heuvel. Onderweg naar de kerk liep er een hond met ons mee. Zij wees ons de weg. Tot halverwege, toen werd het te warm voor haar. O ja, het is schitterend weer vandaag. De klim, ,en de bekende beelden van de kruisiging. Afgezien van de kerk boven, ook nog een mooi uitzicht, op onder andere een autosloperij. Daarna door op wel een heel stille weg. Over pakweg 60 km ongeveer 20 andere auto’s tegen gekomen. Was blij dat de tank vol zat, nog bedankt voor de tip IJsbrand. Vlak voor Taos gestopt bij Earthship. Woningen, half in de grond, met binnentuin. Gemaakt van oa aude autobanden, flessen etc etc. Energie neutraal. Over alles is nagedacht. Leuk om te zien.
Laatste stop de brug over de Rio Grande. De 7de hoogste brug van de VS. Zat on-Amerikaans goed in de verf. Daarna naar ons hotel, Don Fernando. Beetje oud, maar prima bed en veel ruimte.
’s Avonds nog Taos in. Uitgestorven boel, maar wel een leuk dorp.

Van Taos naar Santa Fe

Ontbijtruimte voor pakweg 100 personen en daar zaten we ALLEEN. Met muziek en de tv aan. Eerst de tv maar een op mute gezet. D
Vandaag een korte afstand, maar we hebben er de hele dag overgedaan . Eerst naar Taos Pueblo. De enige plek in de VS met nog bewoonde woningen die op de Unesco lijst staat. Toegang gepeperd. Maar ja, wat moet je. Rondleiding gehad en zelf wat rondgewandeld. Marlies nog wat sieraden gekocht. En ik geprobeerd wat mooie foto’s te maken.
Terug in de auto, het was inmiddels 11 uur en flink warm. Airco hoog. Een binnendoor route gevolgd met een aantal Pueblos. Zo ook Chimayo. Het Lourdes van de VS. Mooi vogeltje gespot met rode streep in de vleugels. Liet zich niet op de foto zetten.
Daarna richting Bandelier. Het was inmiddels al drie uur en dat betekende dat we met eigen vervoer her park in mochten ipv shuttle bus. Bandelier kunnen we kort over zijn. Prachtig. Je loopt in een kloof en er is een route uitgezet langs de verschillende klifwoningen. Heel mooi, ook het landschap. Daarna nog op aanraden van het visitors center naar White Rocks viewpoit. Een half uurtje verder. De route er naar toe was fantastisch. Ook om te rijden. Haarspelden en stijl. De Mazda is zo ie zo fijn om te rijden. Het viewpoint heeft inderdaad een mooi uitzicht. Moe en hongerig het hotel gevonden. Heel handig als de tomtom aangeeft dat je er bent. Dan moet je er wel zijn natuurlijk. Helaas, foutje.
De receptie man en ik lagen elkaar duidelijk niet. Eerst kregen we een kamer op begane grond die voor de gasten met een huisdier was. Op de gang geblaf. Meteen terug en gemld dat ik een huisdier allergie heb en dat ik graag een andere kamer wilde. Dat kon. Op een gang waar bouwvakkers aan het werk waren en uitzicht op een blinde muur. We hebben het maar geaccepteerd.
Op de hotelkamer een biertje en daarna snel naar een visrestaurant aan de overkant van de 4 baansweg. Best nog wel een uitdaging om die over te steken.


Santa Fe

Ken je de mop van de twee die naar Albuquerque gingen. Nou, ze gingen niet. We hadden allebei zo iets van even gas terug. Toch nog veel gezien en gelopen. Santa Fe isa de moeite waard met als hoogtepunt de Railyard. Al denkt niet iedereen hier hetzelfde over. Een relaxte dag, afgesloten met een bezoek aan Walmart en een avond rust op de kamer.

Foto’s ? zie Facebook.